பெருவிரலிடையே
குறுகுறுப்பதென்ன
வெண் மணலா?
வளை நண்டா?
என் நடை ஜதி
கேட்டு வழி விடுவது
பெரு நதியா?
ஆழ்கடலா?
இருமருங்கே
கனி மரங்களில்
மாதுளமா?
மாம்பழமா?
கடல் நடுவே
கனிக் காடு
அச்சமூட்டும்
அழகுதான்.
ஒரு பழம் பறித்து
சிறு கடி
என்ன ஒரு
காடிச் சுவை
சீ…சீ…
தூக்கியெறிந்த
பழத்தைப் பிடித்த
திமிங்கலம் ஒன்று
திருப்பி ஏறிந்தது
பூப்பந்தாய்.
தூரத்தில்
என்னுயிர் தோழி…
“ஹே வாடி” என்று
பந்தாட அழைக்கிறேன்.
“நேரமில்லை”
“நாளை பார்க்கலாம்”
கையசைத்து
வாகனமேறுகிறாள்.
ஆழ்கடலில்
ஏது பேருந்து?
புரியாது குழம்பி
நிற்கிறேன்.
இல்லை மூழ்க
ஆரம்பிக்கிறேன்
பாதம் தொடங்கி
கழுத்து வரை
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்…
வழி விட்ட
நுரை திரள்
குவிந்து மூடி
பேரிரைச்சலாய்…
தெரியாத நீச்சலை
இன்று பழகியே
ஆக வேண்டிய
போராட்டம்.
கரங்கள் துடுப்பாய்
வேகம்…மேலும் வேகம்…
உயிருக்கு விடுதலை
இன்று கொடுப்பதாயில்லை.
கரை எத்திசையிலும்
தெரிவதாயில்லை
அதென்ன ஒளிப்பிழம்பு
எரிமலைக் குழம்போ?
இல்லை
எனை விழுங்க
நெருப்புப்பந்தொன்று
விஸ்வரூபமாய்…
தொடுவானம்
சாண் தூரம்தான்
தொட நீந்துகிறேன்
சட்டென்று ஒரு கீற்று…
பளீர்!
விழி துளைத்து
என்பினுள் ஊடுருவி
ஆயிரம் குத்தூசியாய்…
ஜல்…ஜல்…ஜல்…
செவி கிழிக்கும்
பேரொலி
காலிரண்டும் எதனோடோ பின்னி…
ஐயோ! என் பார்வை
இழந்தேனோ…?
இத்தோடு நான்
முடிந்தேனோ…?
அலறி எழுந்தால்
ஆழியும் இல்லை
தோழியும் இல்லை
சீலை இடாத
ஜன்னல் வழி
சுள்ளென்று
சூரியன்…
போர்வையில் சிக்கிய
கொலுசு…
மல்லாந்த நீச்சலில்
நான்…!
#கதைக்குள்_கவிதை